Krótka historii Rosji

Krótka historii Rosji

Poczucie braterstwa i kolektywizmu zrodziło wiele innych osobliwości narodowego charakteru Rosjan. Stosunki między ludźmi w Rosji mają nieformalny charakter, a pojęcie przyjaźni ceni się bardzo wysoko. Bądźcie gotowi na to, że na zwykłe pytanie „Co słychać?”, otrzymacie od rosyjskiego znajomego szczegółową odpowiedź. Formalizm obcokrajowców w danym przypadku często obraża Rosjan. Pewna znana reżyserka moskiewskiego teatru opowiadała, że podczas pobytu w Ameryce przeprowadziła swego rodzaju eksperyment. Na pytanie „How are you?” wypaliła natychmiast: „Mój mąż się utopił”, na co usłyszała standardowe „Tak się cieszę!”.
Otwartość Rosjan w osobistych odpowiedziach wciąż nie przestaje dziwić obcokrajowców. Formalne towarzyskie stosunki i rozmowy są dla Rosjan obce i mało zrozumiałe. Nie dziwcie się więc, kiedy podczas nocnej podróży pociągiem z Moskwy do Petersburga całkiem obcy ludzie, którzy przypadkowo znaleźli się w jednym przedziale z wami, zdążą w szczegółach opowiedzieć wam o swoim życiu. Już w XIX w. amerykański podróżnik zauważył, że: „Rosjanie podczas podróży stają się bardzo rozmowni, a ponieważ są tak samo ciekawscy jak Szkoci – są tak samo szczerzy i otwarci do tego stopnia, że trudno to sobie wyobrazić”.

Stosunki międzyludzkie w Rosji, nawet na poziomie służbowym, są zawsze bardzo
osobiste. Wypytywanie o sprawy osobiste, uczucia, stany ducha, są tak samo zwykłe, jak opowiadanie o sobie.  Może właśnie dlatego w Rosji nie rozmawia się w towarzystwie o pogodzie. Rosjan obraża często rozpowszechniona na Zachodzie tradycja wysyłania gotowych pocztówek z życzeniami. Pewna moja znajoma opowiadała z głębokim oburzeniem, jak po półrocznym milczeniu otrzymała list od swoich amerykańskich znajomych, ucieszyła się, poczuła przedsmak lektury, gdy po otwarciu zobaczyła szablonowe „Happy New Year” i podpis „Anne and John”. Dla Rosjanina nie jest to oznaka uwagi, a raczej lekceważenia. To znaczy, że człowiek nawet nie zadał sobie trudu, żeby napisać kilku słów o sobie, nie zechciał podzielić się nowinami ze swojego życia, rodziny, pracy. Właśnie tego Rosjanin oczekuje od wymiany korespondencji.

 Otwartości rosyjskiego człowieka towarzyszy skrajna podejrzliwość i skrytość. Prosty, ale wymowny przykład. W Rosji na prowincji przyjęte jest zbieranie grzybów, to swego rodzaju ulubiony sport Rosjan i jednocześnie smaczne danie. Grzybiarze powracający z lasu z reguły starają się przykryć swój kosz liśćmi, gałązkami albo jakimiś szmatkami, mówiąc przy tym: „nie trzeba, by inni wiedzieli. Jeśli dużo nazbierasz, wszyscy pobiegną do lasu w nasze miejsca, znów będą zazdrościć, niepotrzebne zło się zrodzi. Jeśli mało – to wstyd, jakbyśmy grzybów nie umieli szukać”. Zbytnia ostrożność nierzadko prowadzi do mimowolnego kłamstwa i komplikowania prostych zjawisk i sytuacji bez widocznej przyczyny.